Kaninchen im Schnee

Ma. 28-02-05

Na een lange vermoeiende reis van 17 uur treinen ben ik gisteren aangekomen in het kleine dorpje Krieglach, mijn nieuwe verblijfsplaats.Ik was strontverkouden en natuurlijk had ik slecht geslapen in de trein, maar ik had gelukkig geen vertragingen ofzo. S'morgens vroeg toen ik de gordijnen opendeed was alles bedekt onder een witte laken van sneeuw. Het was een prachtig gezicht om konijntjes te zien spelen in de sneeuw. Ook het Alpenlandschap is erg sprookjesachtig kleine huisjes, kerken, dennebomen bergen en veel sneeuw.

Eenmaal aangekomen in Mürzzuschlag werd ik opgevangen door Doris (een masseuse van het ambulatorium; mijn huidige werkplek) Zij gaf een korte rondleiding door Mürzzuschlag en Krieglach. Het huisje in Krieglach bestaat uit drie gedeeltes, het bovengedeelte waar een jong echtpaar woont (Michael en Renate,degene die de kamer verhuren, aardige mensen) en 2 gedeeltes beneden, 1 waar hun oma woont en een kleiner gedeelte waar ik woon. Mijn kamer is groot genoeg voor mijn persoontje. Er is een huiskamertje (zo'n 3 bij 3), een badkamer, een keuken en een slaapkamer. Alleen de verwarming doet het niet zo goed, dus de eerste nacht was zwaar klote met die kou (het vroor 20 graden) en ik was al zo verkouden. Gelukkig heeft Michael mij een extra deken gegeven en zal hij ernaar laten kijken. Nu valt het wel weer mee.

Ik werk dus in het Physikalisches Ambulatorium Mürzzuschlag als fysiotherapeut, voor 40 uur in de week. Het is zo'n 20 minuten met de bus vanuit Krieglach. Het Ambulatorium is vrij klein en oud en worden de kamertjes gescheiden met gordijntjes, dus er is niet zo veel privacy voor de mensen. Ik heb leuke collega's, ze zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Er werken 4 masseurs en 2 fysio's, waaronder ik. Vandaag heb ik nog wat inkopen gedaan, heb ik een Oostenrijkse bankrekening geopend en war rond gewandelt, verder niets bijzonders.